Κάλεσμα για την Ενδογενή Παραγωγική Ανασυγκρότηση αυτής της Χώρας από την Ομάδα Πρωτοβουλίας για την Ενδογενή Παραγωγική μας Ανασυγκρότηση.

Υπήρξε ποτέ στην ιστορία άλλος δρόμος ανοικοδόμησης μιας χώρας;

1. Η αναγκαιότητα μιας πρότασης για την παραγωγική μας ανασυγκρότηση. 

Η πρόσκληση αυτή σε μια συζήτηση πάνω στις δυνατότητες και τις προϋποθέσεις μιας παραγωγικής μας ανασυγκρότησης, επιζητά να υπερβεί μονοδιάστατες ερμηνείες της βαθιάς κρίσης που συνθλίβει τη χώρα. Επιζητά να αποσαφηνίσει βαθύτερες αιτίες και αλήθειες που μας οδήγησαν μέχρι εδώ, αφορούν στην μέγιστη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, και δεν εξαντλούνται σε μια πολιτική αναμέτρηση, αμφίβολης ωφελιμότητας, μεταξύ “μνημονιακών” και “αντιμνημονιακών” δυνάμεων. 

Εκτιμούμε ότι ακόμη και αν, βελτιωθούν τα διεθνή οικονομικά μεγέθη, πάψουν να καταρρέουν οι αντίστοιχοι εγχώριοι κοινωνικό-οικονομικοί δείκτες, υπάρξουν καλύτεροι, και σθεναρότεροι διαπραγματευτές στην αντιπαράθεση με την περιώνυμη Τρόικα, αναλάβουν την τύχη της χώρας πιο άξιοι διαχειριστές, υπάρξουν «αναπτυξιακές» μικρό-παρενθέσεις, η ελληνική κρίση δεν θα ξεπεραστεί και η Ελλάδα θα συνεχίσει να πορεύεται σε μια μοίρα κατά πολύ κατώτερη από αυτήν που της αξίζει. 

Έχουμε οδηγηθεί σε έναν πλήρη εκτροχιασμό από την προαιώνια βασική επιβιωτική μας αρχή: «παράγω, κερδίζω με τον μόχθο μου, και δεν ξοδεύω περισσότερα από όσα βγάζω", οπότε, ακόμη  και αν ξαφνικά "βρέξει χρήματα", δεν θα επωφεληθούν παρά οι παρασιτικοί τομείς της ελληνικής οικονομίας. 

Η συμμετοχή μας στην παραγωγική πραγματικότητα του τόπου μας διδάσκει πως η ελληνική κρίση δεν θα ξεπεραστεί, εάν η χώρα δεν ξαναβρεί τη παραγωγική της δύναμη, την αυτοεκτίμηση της, την δημιουργική ψυχή - στυλοβάτη της παραγωγικής της υπόστασης, αν δηλαδή δεν ανασυστήσει με νέα ήθη και νοοτροπίες, την  ιδιαίτερη επιστημονική, τεχνολογική και προπαντός τεχνική ενδογενή της βάση, τον ελάχιστο αναγκαίο όρο για να υπερβεί τα αδιέξοδα και να ανακτήσει την εθνική της ανεξαρτησία.

Πως όμως σπάει ο φαύλος κύκλος που εντείνει την ύφεση και προκαλεί τη ραγδαία φτωχοποίηση του ελληνικού λαού;

• Ποια είναι τα πραγματικά αίτια της αποδιάρθρωσης του παραγωγικού ιστού της χώρας και τι σχέση έχουν με την σημερινή κρίση;
• Ποιες είναι οι δυνατότητες παρέμβασης σε εθνικό επίπεδο;
• Πως μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για την παραγωγική ανασύνταξη της χώρας;
• Ποιες ηθικές / πολιτικές / κοινωνικές / θεσμικές / οικονομικές επιλογές θα μπορούσαν να υπηρετήσουν αποτελεσματικότερα την προσπάθεια αυτή;
• Με τι προϋποθέσεις και με ποιο τίμημα υφίσταται, αν υφίσταται το μέλλον της ιδιαίτερης δικής μας παραγωγικής υπόστασης, όταν η παγκόσμια οικονομία και οι εσωτερικοί της συσχετισμοί αλλάζουν δραματικά καταδεικνύοντας τις νέες τάσεις αλλά και τα αδιέξοδα που επικρατούν στο διεθνές παραγωγικό περιβάλλον;
• Διαθέτουμε άραγε κάποιον ιδιαίτερο τεχνικό πολιτισμό, κάποια ιδιαίτερη ιστορική τεχνογνωσία, και τι είναι εκείνο που συνιστά την ζωντανή τους παρουσία στο σήμερα;
• Μπορούμε να διεκδικήσουμε την παραγωγική μας υπόσταση στο πεδίο της υψηλής ποιότητας, με προϊόν δικό μας, με δική του ταυτότητα και υψηλή εντόπια προστιθέμενη αξία, η οφείλουμε να ενταχθούμε σε διεθνείς αλυσίδες αξίας, στην εξειδίκευση υπέρ τρίτων, στο μαζικό και το φθηνό;
• Μήπως είναι ή ώρα, στα πλαίσια της επώδυνης κοσμογονίας που καταστρέφει και γεννά παράλληλα, μια μικρή αλλά πλούσια σε ποιότητες και μοναδικότητες χώρα, με ένα μεστό τεχνικό πολιτισμό, με έναν λαό πολυμήχανο, ανθεκτικό αλλά παροπλισμένο και σε πλήρη σύγχυση, να διεκδικήσει ένα δικό της παρόν και μέλλον;

2. Τι επιδιώκουμε
 

Εμείς που συντάξαμε αυτή την πρόσκληση πιστεύουμε ότι οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά δεν είναι ούτε απλές, ούτε δεδομένες. Ισχυριζόμαστε όμως ότι μόνο η συζήτηση με τους ίδιους τους παραγωγούς, εκείνους που βιώνουν από πρώτο χέρι την παραγωγική πραγματικότητα πασχίζοντας καθημερινά να βρουν τις δικές τους απαντήσεις στις προκλήσεις των καιρών, προσδίδει στα ερωτήματα συγκεκριμένο, απτό και ουσιαστικό περιεχόμενο. 

Γι’ αυτό και πήραμε τούτη την απλή, συγκεκριμένη και χαμηλών τόνων πρωτοβουλία. Μια πρωτοβουλία που προορίζεται να διανύσει την τροχιά της, αρχίζοντας από τον Έλληνα παραγωγό και καταλήγοντας σε αυτόν. Τον μικρό ή μεγάλο παραγωγό, τον παλιό, πού ήδη άφησε έργο πίσω του, ή τον νέο που φιλοδοξεί να το εμπλουτίσει με την ιδιαίτερη δική του συνεισφορά. 

Γι’ αυτό προσδοκούμε να συναντηθούμε με εσάς ώστε να γνωρίσουμε εκ του σύνεγγυς το παραγωγικό σας εγχείρημα και τα θεμελιώδη συστατικά της εμπειρίας σας. Επιθυμία μας να σας ακούσουμε και συνομιλήσουμε μαζί σας. 
Στόχος μας να διερευνήσουμε και αποσαφηνίσουμε μαζί, τόσο τα προβλήματα που επηρέασαν αρνητικά το επιχειρηματικό σας έργο, όσο και εκείνους τους θετικούς παράγοντες που του έδωσαν περιεχόμενο, και προοπτική. 

Σε μια εποχή ριζικών αλλαγών, σκοπός μας είναι να ιχνηλατήσουμε απαντήσεις σε ζωτικά ερωτήματα, όπως στο εάν η παραγωγή, ποια παραγωγή, υπό ποιον ιδιαίτερο παραγωγικό τύπο ή μορφή, έχουν μέλλον και γιατί, σε αυτή την χώρα.

Με άλλα λόγια τι προϊόν θέλουμε, μπορούμε, η πρέπει να παράγουμε, με τι τίμημα, πως, και για ποιον;
 

Η αποσαφήνιση της σημερινής παραγωγικής μας πραγματικότητας σε σχέση με την διεθνή, συνιστά την ελάχιστη αναγκαία προϋπόθεση ευαισθητοποίησης της κοινωνίας μας, προκειμένου να συσταθούν, τόσο ένα νέο συλλογικό όραμα-αίτημα ικανό να εμπνεύσει, όσο και ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, ικανό να στηρίξει, πέρα από διαχωριστικές γραμμές ενός αποτυχημένου πολιτικού παρελθόντος, την ενδογενή ανοικοδόμηση της χώρας.

Επιδιώκοντας να διευκολύνουμε την όλη διαδικασία, περιγράφουμε τα σημεία που νομίζουμε ότι θα έπρεπε να συμπεριλάβει αυτή η συζήτηση, παραμένοντας ανοικτοί και στις δικές σας σκέψεις . 

3. Οι δικές μας αρχικές εκτιμήσεις και τα ερωτήματα που βάζουν.

Για το διεθνές περιβάλλον

Η ανθρωπότητα σήμερα, με την ραγδαία εξελισσόμενη τρίτη βιομηχανική επανάσταση, ζει κοσμογονικές αλλαγές που  ίσως μπορούν να συγκριθούν σε ένταση και σημασία, με την επαναστατική μετάβαση από την εποχή του χαλκού  στην εποχή του σιδήρου.

Όταν ολόκληρος ο κόσμος, και ιδιαίτερα ο ανεπτυγμένος, αναζητά εναγωνίως εναλλακτικά παραγωγικά μοντέλα, προκειμένου να υπερβεί την υπέρ-κυριαρχία μιας πλασματικής χρηματοπιστωτικής οικονομίας, η Ελλάδα διαθέτει άραγε πλεονεκτήματα, ώστε να δικαιούται μια θέση στον νέο παγκόσμιο παραγωγικό χάρτη;

Μπορούμε να υπερβούμε την κρίση χωρίς μια καθαρή απάντηση στο παραπάνω ερώτημα; Μπορεί να υπάρξει ενδογενής ανάπτυξη για τη χώρα, την κοινωνία και τους ανθρώπους της, εάν το παραγωγικό ζήτημα δεν αναχθεί σε κύριο, πάνω από τη διεθνή και εγχώρια εναγώνια χρηματο-οικονομική αναζήτηση του κάθε μορφής "εξωγενούς" χρήματος;

Για την ιδιαίτερη παραγωγική μας ταυτότητα

Διαφέρει άραγε η παραγωγική μας ταυτότητα κάπου σοβαρά από το κυρίαρχο πρότυπο των ανεπτυγμένων χωρών;

Σε τι έκταση εφαρμόστηκε στην Ελλάδα το περίφημο μοντέλο της μαζικής εν σειρά βιομηχανικής παραγωγής , ποια υπήρξε η βαρύτητα  του μάστορα-τεχνίτη και ποια του βιομηχανικού εργάτη, πόσο επηρέασε το παραγωγικό μας μοντέλο η μικρή ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής;

Η πολύ σοβαρή εμπλοκή της νεώτερης γενιάς με την νέα ψηφιακή κατασκευαστική τεχνολογία τι σχέση έχει, η θα μπορούσε να έχει, με την επίσης πολύ σοβαρή παράδοση στη μηχανουργία και τη μαστορική της αμέσως προηγούμενης;

Για το παραγωγικό μοντέλο

Την τεχνική μας παράδοση σημαδεύει η  σύνθεση πολλών διαφορετικών δεξιοτήτων η η εξειδίκευση ?

Υπάρχει άραγε χώρος για ένα νέου τύπου προϊόν, και ένα νέου τύπου παραγωγικό μοντέλο, ανάμεσα στο τυπικό φθηνό μαζικά παραγόμενο, έντασης εργασίας, και στο έντασης κεφαλαίου και τεχνολογίας  μιας υπέρ-ανεπτυγμένης χώρας;

Διαθέτουμε άραγε τις πραγματικές υλικές προϋποθέσεις, προκειμένου να αναπτύξουμε και να υποστηρίξουμε ένα νέου τύπου "σχεδιασμένο βιομηχανικό κατά παραγγελία προϊόν", ένα "κουστούμι στα μέτρα μου, στο ράφτη μου" με σύγχρονους Όρους, μέσα από μια διαδικασία εμπνευσμένης σύνθεσης της πιο σύγχρονης και ήπιας κατασκευαστικής τεχνολογίας με την πιο έγκυρη πολύτιμη μαστορική παράδοση;

Θα είχε κάτι τέτοιο ενδιαφέρον για την διεθνή αγορά;

Για το πώς και τον τρόπο

Στην εποχή μας οι τεχνολογίες αιχμής αποκεντρώνονται και εκλαϊκεύονται. Φθηνά εργαλεία, αξιόπιστα και ευέλικτα, διατίθενται ευρύτατα και συναγωνίζονται επάξια μεγάλες συγκεντρωτικές μορφές παραγωγής.

Νέες δυνάμεις αναδύονται μέσα από την έξυπνη διασύνδεση και συνέργεια πολλών μικρών αποκεντρωμένων, τεράστιας συλλογικής ισχύος, με αρετές βιωσιμότητας, ανταγωνιστικότητας, ευελιξίας και ευστάθειας, που γεννούν πράγματα, ανέφικτα και ανεφάρμοστα άλλοτε.

Στα πλαίσια αυτής της νέας διεθνούς παραγωγικής πραγματικότητας που γεννιέται, ένα σοβαρό βιομηχανικό παρόν και μέλλον δεν προϋποθέτει αναγκαστικά σοβαρό βιομηχανικό παρελθόν.

Ήρθε μήπως ο καιρός, με καθαρό μυαλό και ψυχή, εστιάζοντας σε απλές αλήθειες γύρω μας, να υπερβούμε την παραγωγή φαντασιώσεων και να περάσουμε  στην παραγωγή πραγματικών  αξιών; 

Να περάσουμε δηλαδή από την άμυνα στην επίθεση, στοχεύοντας στην ενδογενή παραγωγική μας ανασυγκρότηση και την διαχείριση μιας ήδη διαθέσιμης ποιότητας, τους παραγωγούς ξανά στο κέντρο του κάδρου και όλες τις υπόλοιπες προτεραιότητες μας να ακολουθούν;

Αθήνα Νοέμβριος 2013

Ομάδα Πρωτοβουλίας 
για την Ενδογενή Παραγωγική μας Ανασυγκρότηση.

Αποτελούμενη αρχικά από τους  κ. Θεμιστοκλή Ξανθόπουλο καθηγητή ΕΜΠ,  κ. Βαγγέλη Πισσία καθηγητή ΤΕΙ, κ. Ανδρέα Κυράνη Αρχιτέκτονας, κ. Μανώλη Μαθιουλάκη Ερευνητής στο Δημόκριτο, κ.  Γεώργιο Μιχαήλ Αρχιτέκτονας, κ. Παναγιώτη Πέτρου Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων, κα Μαργαρίτα Αντωνίου Χημικό Μηχανικό, και κ. Αλέξανδρο Οικονομίδη Μαθηματικό Μηχανουργό.

Για περισσότερες πληροφορίες

Αλέξανδρος Οικονομίδης: economidisalex@gmail.com

Ανδρέας Κυράνης: 
kyranis@hol.gr