Ιστορία

Παρουσίαση της Πεζογραφικής Τριλογίας του Μπάμπη Κλάρα

Ο Μπάμπης Κλάρας και ο αδερφός του Αρης Βελουχιώτης
70 χρόνια από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
70 χρόνια από την μαχητική αντίσταση του ελληνικού λαού ενάντια στον φασισμό.
70 χρόνια από τον θάνατο του Άρη και 110 από τη γέννηση του.

Η οικογένεια του Μπάμπη Κλάρα, αδερφού και συντρόφου του Άρη, επέλεξε με δυο τρόπoυς να τιμήσει αυτή την επέτειο.
Πρώτον, επανεκδίδουμε στις εκδόσεις ΚΨΜ τη πεζογραφική τριλογία που εξέδωσε για πρώτη φορά το 1983 ο Μπάμπης Κλάρας. Η πεζογραφική αυτή τριλογία αποτελεί ένα πόνημα του Μπάμπη Κλάρα, το οποίο ολοκλήρωσε λίγο πριν πεθάνει. Είναι μια μυθιστορηματικώς γραμμένη κατάθεση γεγονότων και συναισθημάτων. Έργο στο οποίο αφιέρωσε χρόνο και κατέθεσε ψυχή. Για εμάς, την οικογένεια του αποτελεί πνευματική κληρονομιά και αξιακό οδηγό πόρευσης στην ζωή μας.



Ρίζες και σκιαγραφία της κοινωνικοοικονομικής κρίσης του Θεμιστοκλή Ξενόπουλου



Αντί προλόγου: προέλευση, θεμελιώδη ατομικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά και τα τρία πρώτα διαχρονικά διδάγματα.

α. Από τη μεγάλη έξοδο στη γεωργοκτηνοτροφική επανάσταση, τη διολίσθηση στο κοινωνικό «προπατορικό αμάρτημα» της διαστρωμάτωσης, την αστικοποίηση και τη γραφή (100.000 χρόνια πριν έως και 4η π.Χ. χιλιετία).

β. Η εποχή του γεωργοκτηνοτροφικού καπιταλισμού με την αγορά, την απροκάλυπτη δουλεία και την ανάδυση της ελεύθερης μικρομεσαίας τάξης (3.500 π.Χ. έως 1500 μ.Χ.).
γ. Ευρωπαϊκή αναγέννηση και εμποροκρατία, βιομηχανική επανάσταση και δυτική αποικιοκρατία, γαλλική επανάσταση και αστική κυριαρχία (16ος, 17ος, 18ος και 19ος αιώνας).
δ. Παγκόσμιοι πόλεμοι και ο σοσιαλιστικός – κομμουνιστικός αντίλογος της Σοβιετικής Ένωσης (1914 – 1945).
ε. Διπολικός μεταπολεμικός κόσμος και κεϋνσιανή καπιταλιστική όαση, κατάρρευση της Ε.Σ.Σ.Δ. και παλιννόστηση υπό νεοφιλελεύθερο μανδύα της ασύδοτης αγοράς, μεταλλαγμένης σε παγκόσμιο μετα-καπιταλιστικό επικυρίαρχο.
στ. Παρακμή των αστικών δημοκρατιών, οι δραματικές επιπτώσεις στη νέα γενιά και οι άμεσες ευθύνες μας.
ζ. Ακροτελεύτια ερωτήματα και ενθαρρυντικές διαπιστώσεις. 



Νίκος Σβορώνος: Ελληνισμός και Γέννηση της Ελληνικής Αστικής Τάξης.

Επιλεγμένα αποσπάσματα* από το βιβλίο του Νίκου Σβορώνου «Ανάλεκτα Νεοελληνικής Ιστορίας» εκδόσεις Θεμέλιο
Το ιδανικό είναι να φτάσουμε σ' ένα ελληνισμό, που δεν θα έχει ανάγκη ούτε να ταυτιστεί με μια μερίδα του πολιτισμένου κόσμου, για να διαλυθεί μέσα σε αυτήν την ταύτιση σαν μια μικρή επαρχία χωρίς αυτοτέλεια φωνής, ούτε να επιχειρεί να σβήσει τον άλλο κόσμο, κλείνοντας τα μάτια και μένοντας με την ψευδαίσθηση ότι καταφάσκει έτσι τον εαυτό του.[1] 

Το κράτος ζούσε με εξωτερικό δανεισμό που είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για τους ξένους να εξασκούν πίεση, αυτός ο δανεισμός ωστόσο, δεν εμπόδισε την χρεωκοπία. 

Πειραιάς, 1860. Η ιστορία των ελληνικών μηχανουργείων ξεκινά μεγαλοπρεπώς, θα λέγαμε, με την ίδρυση του μηχανουργείου Βασιλειάδη. Κωνσταντινουπολίτης στην καταγωγή, ο Γεώργιος Βασιλειάδης επένδυσε κεφάλαια ύψους 260.000 δραχμών, ένα ποσό κολοσσιαίο για την εποχή. Το μηχανουργείο Βασιλειάδη, που είναι κατά την ίδρυσή του το μεγαλύτερο εργοστάσιο του στενάχωρα περιορισμένου νεοελληνικού κράτους της εποχής, σύντομα αναδεικνύεται σε κεντρικό σύμβολο της νέας βιομηχανικής εποχής στην οποία εισέρχεται σταδιακά ο Πειραιάς: δεν είναι μόνο ότι λειτουργεί ως κινητήριος μοχλός της μετάβασης, προμηθεύοντας με μηχανήματα πολλά από τα νέα ατμοκίνητα εργοστάσια που ιδρύονται στην πόλη. Είναι ότι εισάγει μία τάξη επιχειρηματικών, οικονομικών μεγεθών έως τότε άγνωστη στη νεαρή σε ηλικία πόλη του Πειραιά. Είναι αυτά τα καινοφανή ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά που θα συνδέσουν άρρηκτα στην κοινή συνείδηση των Πειραιωτών την επιχείρηση με το φαινόμενο της βιομηχανικής ανάπτυξης κατά την πρώιμη φάση της.
Τα πρώτα μηχανουργεία του Πειραιά θα βρεθούν έτσι, συμβολικά αλλά και ουσιαστικά, στο επίκεντρο των διεργασιών μετασχηματισμού των οικονομικών δομών, επιδρώντας καθοριστικά στη διαμόρφωση του τεχνολογικού τοπίου στη χώρα μας.


Κοινοτισμός και Λαϊκή εξουσία στην Ελλάδα. Ο Κώδικας Ποσειδώνα, του Κώστα Λάμπου

Η περιοχή του Πειραιώς στη οποίαν ευρίσκοντο τα μηχανουργεία, τα λεβητοποιεία, και τα χυτήρια ορειχάλκου και χυτοσίδηρου, άρχιζε από την Δραπετσώνα, και τελείωνε στην οδόν Ρετσίνα! Στη περιοχή αυτήν υπήρχαν τα περίφημα εργοστάσια κατασκευής πετρελαιομηχανών του Μαλκότση και του Αξελού. Τα Μηχανουργεία, του Ροντήρη και Στρουμπούλη, του Δαμασκινού, του Μιλιόνη, του Σωτηρόπουλου, του Καουκάκη, του Ζούλια, του Λαλιάμου, του Πετσάλη και πάρα πολλά άλλα! Άστραφτε και βρόνταγε κατά το κοινώς λεγόμενο η περιοχή αυτή του Πειραιά από απόψεως τεχνολογικής παραγωγικότητος υψηλού επιπέδου, που σε συνδυασμόν με την λειτουργίαν των περίφημων νυχτερινών σχολών Μηχανικών κα Ηλεκτρολόγων Εμπορικού Ναυτικού και Ξηράς που υπήρχαν τότε και ακτινοβολούσαν από κύρος και προκοπή, δημιουργείτο το Μέγα και Δυνατόν εκείνο ρεύμα της Τεχνολογικής προόδου, συμβάλλοντας πλουσιοπάροχα στην ύπαρξη της ευημερίας αλλά και στη διατήρηση του υψηλού κύρους που πρέπει απαραιτήτως να υπάρχουν στην πατρίδα μας!

Διαβάστε περισσότερα »

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Προσθέστε τα σχόλια σας:

Ευρετήριο: Όλες οι αναρτήσεις του blog με προεπισκόπηση στο άγγιγμα της εικόνας