19.01.2015 22:15
"ΣΚΑΪ Θέμα" για την ανάπτυξη και την επιχειρηματικότητα με τον Μπάμπη Παπαδημητρίου.
"ΣΚΑΪ Θέμα" για την ανάπτυξη και την επιχειρηματικότητα με τον Μπάμπη Παπαδημητρίου.
Γιατί η διατηρήσιμη ανάπτυξη περνάει μέσα από την υγιή επιχειρηματικότητα;
Οι προϋποθέσεις, τα εμπόδια και οι ευκαιρίες.
Οι προϋποθέσεις, τα εμπόδια και οι ευκαιρίες.
Στο στούντιο
"Αλήθειες" και "ψέματα" μιας εκπομπής έξω από την συνηθισμένη μετριότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέρος 1ο
Ακούσαμε ξαφνικά έκθαμβοι, κάποιους επιχειρηματίες και έναν σοβαρό διανοητή να μιλούν για παραγωγή όχι θεωρητικά αλλά αναπτύσσοντας "ελληνικά" επιχειρηματικά παραδείγματα που ευτύχησαν να επιτύχουν μέσα στην καρδιά της κρίσης. Το ενδιαφέρον είναι το ότι αυτοί οι επιχειρηματίες εκστόμισαν αλήθειες έξω από στερεότυπα που πνίγουν κάθε εγχείρημα σκέψης και πράξης τα τελευταία χρονιά. Ποιες ήταν λοιπόν αυτές οι αλήθειες που ακούσαμε:
• Δεν περνάμε μια κρίση υποκατανάλωσης αλλά βιώνουμε το πρακτικό αποτέλεσμα της διάλυσης του παραγωγικού ιστού της χώρας, προϊόν της οποίας είναι και η τεραστία ανεργία. Η χώρα δεν μπορεί να έχει μέλλον αν δεν συγκροτήσει την παραγωγική της βάση.
• Με αυτή την έννοια η διαπραγμάτευση για συνθήκες που θα ευνοήσουν την ανάπτυξη προηγείται σε σημασία εκείνης του χρέους.
• Αν απαλλασσόμαστε από το χρέος χωρίς να συγκροτήσουμε την παραγωγικη μας βάση, πολύ γρήγορα θα βρισκόμασταν ξανά σε σοβαρή οικονομική κρίση.
• Μια κοινωνία οφείλει να αναδεικνύει και να επενδύει σε εκείνα που την ενώνουν και όχι σε εκείνα που την χωρίζουν.
• Το ύψιστο πράγμα είναι να μάθουμε να δημιουργούμε. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις αλλά υπάρχει μια πραγματική μεταστροφή των ελληνικών επιχειρήσεων προς τα εκεί.
• Παρ όλη την κρίση ο τόπος έχει ακόμη μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες και σοβαρά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, κυρίως χάρη στο ικανό ανθρώπινο δυναμικό του.
• Υπάρχουν ελληνικές επιχειρήσεις με πολύ κάλο ελληνικό προϊόν ανταγωνιστικό στη διεθνή αγορά, όχι αναγκαστικά φθηνό αλλά ποιοτικό με υψηλή προστιθέμενη αξία.
• Η επένδυση στην υψηλή προστιθέμενη αξία δημιουργεί καλά αμειβόμενες νέες θέσεις εργασίας.
• Κλειδί στο ύψος της αμοιβής της εργασίας είναι η προστιθέμενη αξία του προϊόντος και η αναδιανομή μέρους των πραγματικών κερδών. Κρατικές παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας έχουν συνήθως αποτέλεσμα αντίθετο ακριβώς από το επιδιωκόμενο.
• Η μείωση των μισθών έχει πολύ αρνητικά αποτελέσματα στην οικονομία και ωφελεί περιστασιακά μόνο μια ήδη προβληματική συνθήκη.
• Η μη εξάρτηση από τον τραπεζικό δανεισμό έδωσε σε επιχειρήσεις την δυνατότητα να αναπροσανατολιστούν και επιβιώσουν μέσα στην κρίση.
• Μικρές καινοτομικές επιχειρήσεις στο χώρο των ψηφιακών υπηρεσιών που λειτουργούν κυρίως μέσω διαδικτύου, διεκδικούν δυναμικά μερίδιο από την σχετική διεθνή αγορά.
• Αυτό που μας κατατρέχει δεν είναι τόσο η ίδια η πραγματικότητα αλλά μια νοοτροπία που την υπερκαθορίζει.
• Αν κάποιος που επιχειρεί έχει σαφείς στόχους, στρατηγική και όραμα, ακόμη και στην σημερινή χρηματοοικονομική συνθήκη, είναι σε θέση να κινηθεί δυναμικά και να διεκδικήσει ένα μέλλον στη διεθνή αγορά με ιδιαίτερη επιτυχία.
• Το σημερινό κράτος δεν ευνοεί την επιχειρηματικότητα λόγο:
1. ασαφούς και μη σταθερού φορολογικού περιβάλλοντος
2. καταδίωξης όχι των κερδών από την επιχειρηματικότητα, αλλά της ίδιας και ιδιαίτερα της μικρής επιχειρηματικής δραστηριότητας.
3. απίστευτης πολυνομίας παράλληλης με γραφειοκρατία και υποστελέχωση.
4. τεραστίου κοινωνικού-χρονικου κόστους στη λειτουργιά της δικαιοσύνης.
5. ενός πτωχευτικού δικαίου υπέρ του κράτους και κατά της κοινωνίας.
6. βίαιων και ασχεδίαστων παρεμβάσεων στις τιμές του προϊόντος
Αυτά μας τα είπαν δυο επιτυχημένοι επιχειρηματίες και ένας αξιόλογος διανοητής με πολύ ενδιαφέρουσες μελέτες για την ανάγκη αντίληψης ενός επιχειρείν συμβατού με τις ιστορικές ελληνικές ιδιαιτερότητες, ο Αρίστος Δοξιάδης. Αυτό το τελευταίο, μας έκανε να νοιώσουμε απογοήτευση για την σημασία των παρατηρήσεων του στη διάρκεια της συζήτησης. Έχουμε την σκέψη του σε πολύ υψηλότερη μοίρα, γι αυτό και οι έως προφανείς παρεμβάσεις του σε τίποτε δεν πλούτισαν τον προβληματισμό μας.
"Αλήθειες" και "ψέματα" μιας εκπομπής έξω από την συνηθισμένη μετριότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέρος 2ο
Την πρωτοβουλία και τον συντονισμό είχε ένας δημοσιογράφος που συνιστά υπόδειγμα φτωχής και στερεότυπης σκέψης. Αντίθετα, οι ενεργοί επιχειρηματίες διατύπωναν έναν απαστράπτοντα δυναμικό λόγο, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά πως η επί του πραγματικού πεδίου εμπλοκή των αληθινών παραγωγών απέχει σε μέγεθος και αξία εκείνης των καλύτερων θεωρητικών, όταν στερούνται της εμπειρίας επί αυτού καθ εαυτού του πεδίου.
Έτσι αυτή η πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση μας οδηγεί στην ανάγκη να διαπιστώσουμε και επιχειρήσουμε να διατυπώσουμε τα μεγάλα ψέματα που έκρυψε πίσω από μεγάλες αλήθειες, τα ψέματα του κυρίαρχου και υποτίθεται μοναδικού "υγιούς" παραγωγικού προτύπου:
• άλλο πράγμα η ανάπτυξη γενικά και αφηρημένα και άλλο η παραγωγική συγκρότηση που φέρνει πλούτο μέσα από απτό προϊόν.
• το εξοργιστικό της εκπομπής δεν είναι το ότι παρουσιάζει παραδείγματα από τον χώρο του μεγάλου, η των χώρο των ψηφιακών υπηρεσιών του κ. Δοξιάδη. Το εξοργιστικό είναι το ότι τα εν λόγο παραδείγματα, με την κύρια ευθύνη να βαρύνει τον εν λόγο δημοσιογράφο, παρουσιάζονται σαν τα μοναδικά υποδείγματα υγιούς επιχειρηματικότητας στον ελληνικό χώρο. Έτσι είναι γιατί έτσι βολεύει το ιδιαίτερο προφίλ επιχειρείν που πρεσβεύουμε δηλαδή.
• ευτυχώς στην Ελλάδα υπάρχουν δεκάδες υγιή παραδείγματα επικεντρωμένα σε μια ευφυή σύνθεση ψηφιακής και πραγματικής οικονομίας, τόσο στον πρωτογενή όσο και στον δευτερογενή τομέα, παραδείγματα τα οποία η εκπομπή αγνοεί η θέλει να αγνοεί, μια και εκφράζουν μια παντελώς άλλη παραγωγικη στρατηγική για τον τόπο από την δική της.
• σε μια τέτοια εποχή ολοκληρωτικές διακηρύξεις και κανόνες δεν έχουν καμιά πρακτικά ωφέλεια. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε σαν λαός αυτού του τόπου, πεδία περισσότερο η ολιγότερα ωφέλιμα με Όρους όχι αφηρημένης και χύδην ανάπτυξης, αλλά με Όρους επιχειρηματικότητας υπέρ της κατά το δυνατόν πλειοψηφίας αυτού του λαού και αυτής της χώρας, με Όρους δημοκρατίας αν θέλετε. Υπό αυτή την έννοια τα παρουσιασθέντα παραδείγματα δεν θα είχαν τίποτε το μεμπτό, αν συμπεριλαμβάνονταν ανάμεσα και σε δεκάδες άλλα, άλλου πιθανά μεγέθους, μικρού, αντίστοιχης όμως δυναμικότητας στην διεθνή αγορά, και προπαντός με σαφή στοιχεία αυτού που εμείς αποκαλούμε ενδογενές παράδειγμα.
• στα πλαίσια αυτής της άλλης στρατηγικής, προς θεού το μέλλον της χώρας δεν βρίσκεται στο κυρίαρχο διεθνώς μοντέλο αλλά αντίθετα στην δυσκαμψία του και τις ρωγμές του, δεν βρίσκεται στον κανόνα δηλαδή, αλλά ευτυχώς στην εξαίρεση του.
• προς θεού δεν μπορεί να έχουμε σαν πρότυπο την μετεγκατάσταση της παραγωγικής βάσης αλλαχού προκειμένου να παράξουμε σκουπίδια σε εύοσμη συσκευασία για διεθνή καταναλωτικά ζόμπι.
• Δεν μπορεί να στηρίζουμε την καινοτομία μόνο σε ψηφιακά προϊόντα που απευθύνονται στα ίδια ζόμπι.
• Προφανώς και το υφιστάμενο τραπεζικό σύστημα στηρίζει μια τέτοια στρατηγική, μια και ταυτίζεται απόλυτα με την δική του.
• Οι περιγραφόμενες πρακτικές, μαζικού μοντέλου και ψηφιακής υπηρεσίας από μόνες τους δεν έχουν την παραμικρή ελπίδα να απαντήσουν στα ζητήματα της εργασίας στον τόπο μας ούτε στον αιώνα τον άπαντα.
• προς θεού δεν πονάμε από στελεχιακό δυναμικό στα πλαίσια πολυεθνικών αλυσίδων παραγωγής μαζικών σκουπιδιών. Αντίθετα αποπροσανατολίζουμε και απαξιώνουμε έτσι το στελεχιακό δυναμικό του τόπου και ακυρώνουμε την δυνατότητα του να στηρίξει μια παντελώς ανάποδη στρατηγική, στρατηγική απόλυτα σύμφυτη με το τεχνολογικό πνεύμα των καιρών, στρατηγική που γεννά το μεγάλο από το μικρό και όχι το ανάποδο, στρατηγική ενδογενή που στηρίζεται στην ιδιοπροσωπία μας και δεν έχει το ανόητο θράσος να πιστεύει πως μπορεί να την "μεταρρυθμίσει" χωρίς να την καταστρέψει.
"Αλήθειες" και "ψέματα" μιας εκπομπής έξω από την συνηθισμένη μετριότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέρος 3ο
Αυτή η εναλλακτική παραγωγική στρατηγική που αναδύει, συνθέτει, και αναδεικνύει σε "από κοινού ανταγωνιστικές" τις πολύμορφες, πολύτροπες, μονάκριβες μικρές και πολύ μικρές πολυτιμότητες του τόπου, είναι η μοναδική που μπορεί να τον βγάλει σαν ενιαίο σώμα από τα σημερινά του αδιέξοδα:
• Μια τέτοια στρατηγική βλέπει το σήμερα και το αύριο μέσα από την σύγχρονη ανάδειξη της αυταξίας του χθες.
• Υπερβαίνει το μαζικό προϊόν και χρησιμοποιεί τα ψηφιακά κατασκευαστικά εργαλεία σε ομότιμη λειτουργία με την ιστορική λαϊκή τεχνογνωσία, προκειμένου να συγκροτήσει μια στ αλήθεια καινοτομική αντίστοιχη της σύγχρονη, που θα συμπυκνώνεται σε προϊόν στ αλήθεια εναλλακτικό στο σκουπίδι και την βαρβαρότητα ενός ΙΚΕΑ, προϊόν που θα απευθύνεται σε συγκεκριμένες και όχι τυπικές ανάγκες, σε αληθινούς ανθρώπους και όχι σε ζόμπι μετά-ανθρώπους.
• Μια τέτοια στρατηγική διεκδικεί να αναβαθμίσει άμεσα την αξία της εργασίας όχι μόνο για την οικονομία του ψηφιακού κόσμου αλλά και για εκείνην του πραγματικού και ιστορικού της γεννήτορα.
Αλλά αυτά είναι πάρα μα πάρα πολύ ψηλά γράμματα για τον κ. Παπαδημητρίου. Απέχουν αιώνες φωτός από το απτικό του πεδίο.