Ανεξαρτησία - Ανοργανωσιά - Αναποτελεσματικότητα Του Θανάση Αθανασόπουλου-Καλόμαλου

*Αποσπάσματα από το βιβλίο "Περί Ελλάδος και Ελλήνων" Εναλλακτικές Εκδόσεις 2006

Στην αρχαία Ελλάδα από το 900 π.Χ. τουλάχιστον και δώθε ο κυρίαρχος τρόπος παραγωγής ήταν ο Μικροιδιοκτητικός Τρόπος Παραγωγής ΜΤΠ. Αυτός ο τρόπος παραγωγής και οι κοινωνικές τάξεις που τον επανδρώναν (μικροιδιοκτήτες, αγρότες, μικροαστοί) «γέννησαν» το πολιτικό εποικοδόμημα και την παιδεία, που τους «αντιστοιχούσαν» διαρθρωτικά, δηλαδή την ελευθερία, την ισονομία, την δημοκρατία, την πατρίδα και τον πατριωτισμό, τη συζήτηση, την επιχειρηματολογία, την έρευνα, την ιστοριογραφία, τη φιλοσοφία κ.ο.κ.

Αντίθετα στο Βυζάντιο και στη Δυτική Ευρώπη, ο επικρατών τρόπος παραγωγής είναι ο δουλοπαροικιακός, το δε πολιτικό εποικοδόμημα και η παιδεία (πνευματικό επίπεδο, θρησκεία, ιδεολογία κ.λ.π.) είναι εκείνα που του αντιστοιχούσαν. Τον 11ο αιώνα στη Δυτική Ευρώπη οι άνθρωποι ήταν παρακολουθήματα της γης glaebae adscrripti.

Σλαβικά φύλα, Βησιγότθοι , Φράγκοι και πολλοί άλλοι εισέβαλαν στην Ελλάδα αλλά δεν κατέλαβαν παρά για περιορισμένο χρόνο, έτσι που στο τέλος εξελληνίστηκαν, ακριβώς όπως εξελληνίστηκε και ολόκληρη η Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Κι επειδή η ελληνική γλώσσα παρέμεινε στα Βαλκάνια και στη Μικρά Ασία η γλώσσα της Χριστιανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας ακόμη και κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό, γι' αυτό μπορούμε να μιλάμε για μια συνέχεια της ελληνικής παιδείας και των αξιών που περιέχει.

1. Οι μόνοι αληθινοί κληρονόμοι της περιφρόνησης προς την ανελευθερία της μισθωτής εργασίας και προς τη σιγουριά του μισθού είναι οι νεοέλληνες, που αν δεν μπορούν να γίνουν εξαρχής ελευθερο-επαγγελματίες, κάνουν αιματηρές οικονομίες στο μισθό τους, για να ανοίξουν τη δική τους δουλίτσα, έστω πλανόδιοι παγωτατζήδες στην Αθήνα, καστανάδες στο Παρίσι, ή ιδιοκτήτες καντίνας-σουβλατζίδικου στο Μπίλεφεντ.
2. Ο λαός κληρονόμος της αρχαιοελληνικής έμφασης στην αξία της εκπαίδευσης και την μόρφωσης είναι ο νεοελληνικός. Θα βρείτε πολλούς καθηγητές στα ανά τον κόσμο πανεπιστήμια που γεννήθηκαν σε χωριά της Αρκαδίας ή της Φωκίδας και κανέναν που γεννήθηκε σε χωριό του Γιόρκσαιρ, της Άνω Βαυαρίας ή του Λανκεντόκ.
3. Οι μόνοι αληθινοί κληρονόμοι της απάντησης του Διογένη του Κυνικού προς το Μεγαλέξανδρο βρίσκονται στα νεοελληνικά καφενεία κ.ο.κ. 

Γράφοντας για τους Γάλλους μικροϊδιοκτήτες αγρότες, ο Καρλ Μαρξ παρατηρούσε ότι οι άνθρωποι που επανδρώνουν τα πόστα του Μικροιδιοκτητικού Τρόπου Παραγωγής (ΜΤΠ) είναι απ' τη φύση τους ανοργάνωτοι. Κι επειδή αυτοί οι αγρότες, δεν είναι παρά ένα άθροισμα κι όχι μια ολότητα (totalite), γι' αυτό διστάζει να τους αποκαλέσει «κοινωνική τάξη», πάντως όχι μια τάξη αυτή καθεαυτή.

Το αξιοπρόσεκτο τώρα είναι ότι αυτή την ανοργανωσιά, που ο Μαρξ την καταγγέλλει σαν ελάττωμα και έλλειψη, ο Έλληνας μικροϊδιοκτήτης πριν 3.000 χρόνια την αισθανόταν σαν όρο και προϋπόθεση της ελευθερίας του.

Το ελληνικό συλλογικό ασυνείδητο, δηλαδή το ασυνείδητο του ΜΤΠ κάπου αποδέχεται ότι η ανεξαρτησία-ανοργανωσιά συνοδεύεται κατ' ανάγκη από αναποτελεσματικότητα. 

Οι Έλληνες  δεν είναι ανεξάρτητοι, ανοργάνωτοι και αναποτελεσματικοί ένας ένας ξεχωριστά, αλλά όλοι μαζί, αφού το «μαζί» δε σημαίνει οργάνωση αλλ' απλό άθροισμα.

Έτσι φτιάχνουν επί αιώνες την ιστορία τους οι μικροϊδιοκτήτες Έλληνες, κι η ιστορία τους τους ξαναφτιάχνει και τους ξαναστείνει ολόιδιους: ανεξάρτητους, ανοργάνωτους, αναποτελεσματικούς, ηρωικούς πότε Αλαμάνα και το Μανιάκι, πότε στο Ρούπελ και πότε στην Κυρήνεια. Και οι βάρβαροι, δηλαδή οι άνθρωποι άλλων τρόπων παραγωγής, οργανωμένοι, αποτελεσματικοί, ανηρωικοί κάθε τόσο εμφανίζονται και πολύ συχνά περνούν.

Ο σοσιαλισμός σαν τρόπος παραγωγής και κοινωνικό σύστημα προϋποθέτει, ότι τα μέσα παραγωγής είναι τέτοια, που δεν μπορούν πια να τα χειρίζονται μεμονωμένοι παραγωγοί, ότι η παραγωγή από ομάδες ανθρώπων είναι πια αναπόφευκτη, έτσι που ο ΜΤΠ ν' αποκλείεται εκ των πραγμάτων.

* Για την επιλογή των αποσπασμάτων: Αλέξανδρος Οικονομίδης.