Τα ΜΕΜ εστιάζουν στον homoeconomicus, ενώ η ΕΝΑ εστιάζει στον homosociologicus. Οι δύο αυτές προσεγγίσεις ενσωματώνουν διαφορετικές ιδεολογικές κατευθύνσεις στα πλαίσια της οικονομικής θεωρίας. Η οικονομική θεωρία και η οικονομική ιδεολογία είναι σιαμαίες αδελφές. Η οικονομική ιδεολογία είναι normative, ασχολείται δηλαδή με το πώς πρέπει να λειτουργεί η οικονομία και προς ποιό σκοπό, ενώ η οικονομική θεωρία είναι επεξηγηματική, αναλυτική, επινοώντας ακριβή μοντέλα που εξηγούν την πραγματική κατάσταση. Εντούτοις, είναι τόσο στενά σχετιζόμενες, ώστε η ιδεολογία επηρεάζει αποφασιστικά την μεθοδολογία και την θεωρία που υιοθετείται στην οικονομική ανάλυση.
Αυτό γίνεται πλήρως κατανοητό αν δούμε το ιδεολογικό προφίλ των 71 νομπελιστών οικονομολόγων κατά το 1969-2012 που έχει δημοσιευτεί στο σχετικό άρθρο του Economic Journal Watch, Sept2013. http://journaltalk.net/articles/5811.
Αντίθετα με τα ΜΕΜ, η έννοια της ΕΝΑ θα μπορούσε ν’ αποτελέσει πυρήνα συσπείρωσης σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο αφενός των παραγωγών της χώρας μας, και αφετέρου των πνευματικών της δυνάμεων που επιθυμούν να στηρίξουν την εγχώρια παραγωγική προσπάθεια ακόμα και μέσα στις σημερινές συνθήκες της προϊούσας αποβιομηχάνισης, της επιστημονικά παράλογης, κοινωνικά άδικης και εθνικά γενοκτονικής λιτότητας και εν μέσω άλλων πρωτοφανών αντιξοοτήτων που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Το παρόν κείμενο αποτελεί μια μικρή συμβολή στην σπουδαιότητα της ΕΝΑ που φαίνεται ότι έχει προβληματίσει αρκετό κόσμο της πατρίδας μας στην εναγώνια αναζήτηση παραγωγικής διεξόδου για την αποσόβηση της μετατροπής της χώρας μας σε τόπο φθηνής εργατικής δύναμης για την παραγωγή πλούτου για τους λίγους και την μετατροπή των πολλών σε σκλάβους-αυτόματα.
Υποστηρίζεται από αρκετούς συναδέλφους οικονομολόγους, κυρίως ποσοτικούς, ότι η Ελλάδα μπορεί να ιδεί το μέλλον της μέσα από αναζητήσεις και κατάλληλες εφαρμογές των ΜΕΜ. Στο άρθρο αυτό προσπαθώ να θεμελιώσω ότι η ΕΝΑ είναι μονόδρομος για την ανάπτυξη της Ελλάδας και ουδόλως μπορεί να είναι ένα μαθηματικό-οικονομετρικό μοντέλο. Αντίθετα, σχετίζεται άμεσα, σχεδόν ταυτοτικά, με την τοπικότητα, δηλαδή με την αξιοποίηση των ιστορικών, πολιτιστικών και πολιτισμικών χαρακτηριστικών των τοπικών κοινωνιών, όπου ο παράγοντας άνθρωπος έχει τον κύριο λόγο. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω την σημασία του εξαίρετου πρόσφατου άρθρου του Ανδρέα Κυράνη, «Η Ασυμβατότητα Μαστορικής και μισθωτής εργασίας», όπου ο συγγραφέας επικεντρώνεται στο ότι «χωρίς ανάκτηση της περιφέρειας με κινήματα ριζικής αποκέντρωσης, έξω από τις μητροπόλεις τέρατα, εναλλακτικό μέλλον δεν υφίσταται».
Το άρθρο αυτό περιλαμβάνει έξι ενότητες και ένα Παράρτημα.
Το άρθρο αυτό περιλαμβάνει έξι ενότητες και ένα Παράρτημα.
Στην επόμενη ενότητα 2 γίνεται μια απλοποιημένη περιγραφή των μοντέλων ενδογενούς μεγέθυνσης (ΕΜ).
Η ενότητα 3 συζητάει την έννοια της ανάπτυξης σε αντιδιαστολή με την έννοια της μεγέθυνσης.
Στην ενότητα 4 γίνεται μια προσπάθεια ορισμού της ενδογένειας στα πλαίσια της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας μας.
Η ενότητα 5 περιγράφει την παρούσα πολιτικοοικονομική συγκυρία, και η έκτη ενότητα εκθέτει μια άποψή για το κτίσιμο ενός Εναλλακτικού Υποδείγματος Ενδογενούς Παραγωγικής Ανασυγκρότησης (ΥΕΠΑ) της χώρας μας.
Το Παράρτημα αναφέρεται στον σύγχρονο νεοφιλελευθερισμό.
Για όλο ο άρθρο πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσθέστε τα σχόλια σας: