«Οι επιπτώσεις της επικυριαρχίας των δογμάτων στις κοινωνικές εξουσίες» του Θεμιστοκλή Ξανθόπουλου
Είναι πολύπλοκη και δυσχερής η εμβάθυνση στα εσωτερικά αίτια της παρακμής των κοσμικών εξουσιών στις διαστρωματωμένες κοινωνίες και της ποσόστωσης κάθε αιτίου στη φάση της μη αναστρέψιμης τελικής τους κατάρρευσης. Ας μου επιτραπεί λοιπόν η απομόνωση μιας σημαντικής παραμέτρου, των διαφορετικών ποσοστών επιρροής των δογμάτων της εκάστοτε ιδεολογικής εξουσίας στην άσκηση των τριών κοσμικών εξουσιών. Τα ποσοστά αυτά έχουν ευρύτατα όρια: κυμαίνονται διαχρονικά από το ελάχιστο της διακριτής-διακριτικής άσκησης της δογματικής ιδεολογικής εξουσίας, μέχρι το μέγιστο της διόγκωσης-επέκτασης της επιρροής της σε όλα τα σημαντικά κοινωνικά δρώμενα και την καταχρηστική αξιοποίησή της από τους κοσμικούς ηγέτες. Το τίμημα στην τελευταία περίπτωση είναι ο εγκλωβισμός τους σε αδιέξοδες, εσωστρεφείς και αντιπαραγωγικές δογματικές έριδες.
Είναι πολύπλοκη και δυσχερής η εμβάθυνση στα εσωτερικά αίτια της παρακμής των κοσμικών εξουσιών στις διαστρωματωμένες κοινωνίες και της ποσόστωσης κάθε αιτίου στη φάση της μη αναστρέψιμης τελικής τους κατάρρευσης. Ας μου επιτραπεί λοιπόν η απομόνωση μιας σημαντικής παραμέτρου, των διαφορετικών ποσοστών επιρροής των δογμάτων της εκάστοτε ιδεολογικής εξουσίας στην άσκηση των τριών κοσμικών εξουσιών. Τα ποσοστά αυτά έχουν ευρύτατα όρια: κυμαίνονται διαχρονικά από το ελάχιστο της διακριτής-διακριτικής άσκησης της δογματικής ιδεολογικής εξουσίας, μέχρι το μέγιστο της διόγκωσης-επέκτασης της επιρροής της σε όλα τα σημαντικά κοινωνικά δρώμενα και την καταχρηστική αξιοποίησή της από τους κοσμικούς ηγέτες. Το τίμημα στην τελευταία περίπτωση είναι ο εγκλωβισμός τους σε αδιέξοδες, εσωστρεφείς και αντιπαραγωγικές δογματικές έριδες.
«Πρέπει να κρατηθούμε απ’ την ψυχή μας» του Λαοκράτη Βάσση
"Αν δεν βλέπει η παιδεία, δεν βλέπει ο τόπος όλος! Η παιδεία μας αυτά τα χρόνια της Μεταπολίτευσης δεν έβλεπε, και δεν βλέπει ακόμα! Την πήραν στα χέρια τους οι λεγόμενοι προοδευτικοί και της τα αποβγάλανε τα μάτια!
Διότι αυτό το οποίο εκόμισαν δεν ήταν προοδευτικότητα. Δεν ήταν μια παιδεία που θα έπρεπε να πατάει στις αξίες του τόπου μας και στις οικουμενικές αξίες. Έτσι ώστε αυτόν τον τόπο να τον σηκώσει, να τον ανασυγκροτήσει, να τον βοηθήσει να πάει μπροστά.
Είμαστε ένας τυχερός λαός, που, όπως έλεγε ο Ελύτης, «έχουμε τους αιώνες της ιστορίας στο πλάι μας». Πολύ τυχερός λαός! Να πιάσουμε την αρχαιότητα; Ξεκινώντας από τον Όμηρο και περνώντας στους τραγικούς; Είναι λίγο μακριά, αλλά και πολύ κοντά. Να πιάσουμε τη νεότερη εποχή, από τον Ρήγα και δώθε; Αν πάρει κανείς μονάχα την ποιητική δημιουργία, βγάζει τόση ποιότητα, έτσι που, αν τη στύψει, μπορεί με αυτό το μαγικό απόσταγμα να ράνει όλη την Ελλάδα. Άρα, εκεί πρέπει να πατήσουμε."
Μάνος Χατζιδάκις: Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι.
Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενυσχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.
Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία.
Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενυσχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.
Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία.
Fab Labs: συμπλέγματα γνώσης και τεχνολογίας του Δημήτρη Παπαλεξόπουλου Αρχιτέκτονα, Καθ. Ε.Μ.Π.
Τα Fab Labs είναι μικρές μονάδες έρευνας και διάδοσης τεχνολογίας ψηφιακής κατασκευής ανοικτά στο ευρύ κοινό. Αν και η ιδέα ξεκίνησε από το εργαστήριο Bits and Atoms του MIT[1] και συγκεκριμένα από τον Neil Gershenfeld το 2002, αναπτύχθηκαν ραγδαία τα τελευταία χρόνια σε ένα χαλαρό διεθνές δίκτυο που δεν περιλαμβάνει μόνο όσα έχουν το σήμα αναφοράς του δικτύου που συντονίζει το ΜΙΤ.
Στηρίζονται στην ευρεία οριζόντια διάδοση ψηφιακών εργαλείων σχεδιασμού και παραγωγής μικρής κλίμακας. Η μετατροπή των καταναλωτών σε παραγωγούς είναι στους ιδεολογικούς στόχους της προσπάθειας των Fab Labs.
Τα Fab Labs είναι μικρές μονάδες έρευνας και διάδοσης τεχνολογίας ψηφιακής κατασκευής ανοικτά στο ευρύ κοινό. Αν και η ιδέα ξεκίνησε από το εργαστήριο Bits and Atoms του MIT[1] και συγκεκριμένα από τον Neil Gershenfeld το 2002, αναπτύχθηκαν ραγδαία τα τελευταία χρόνια σε ένα χαλαρό διεθνές δίκτυο που δεν περιλαμβάνει μόνο όσα έχουν το σήμα αναφοράς του δικτύου που συντονίζει το ΜΙΤ.
Στηρίζονται στην ευρεία οριζόντια διάδοση ψηφιακών εργαλείων σχεδιασμού και παραγωγής μικρής κλίμακας. Η μετατροπή των καταναλωτών σε παραγωγούς είναι στους ιδεολογικούς στόχους της προσπάθειας των Fab Labs.
Τάσος Μπίρης: Όσοι προκάλεσαν την κρίση παριστάνουν τα ευαισθητοποιημένα θύματά της
"Παρατηρώ, διεθνείς και εντόπιους πρωταγωνιστές (αλλά και απλούς συνοδοιπόρους) της θεωρίας και των πρακτικών που προκάλεσαν την κρίση σε όλες τις κοινωνικές δράσεις, να παριστάνουν τώρα τα κοινωνικά ευαισθητοποιημένα θύματά της! Ακόμη και να μας κουνούν το δάκτυλο «από έδρας». Και τούτο συμβαίνει ενώ υποδορίως προετοιμάζουν τη «νέα κατάσταση» ώστε να είναι και πάλι στα μέτρα τους, με στόχο να διατηρήσουν στο ακέραιο τον τρόπο σκέψης και δράσης τους. Χωρίς να έχουν διδαχθεί από τα πεπραγμένα τους. Χωρίς να νοιάζονται για τίποτα."
"Παρατηρώ, διεθνείς και εντόπιους πρωταγωνιστές (αλλά και απλούς συνοδοιπόρους) της θεωρίας και των πρακτικών που προκάλεσαν την κρίση σε όλες τις κοινωνικές δράσεις, να παριστάνουν τώρα τα κοινωνικά ευαισθητοποιημένα θύματά της! Ακόμη και να μας κουνούν το δάκτυλο «από έδρας». Και τούτο συμβαίνει ενώ υποδορίως προετοιμάζουν τη «νέα κατάσταση» ώστε να είναι και πάλι στα μέτρα τους, με στόχο να διατηρήσουν στο ακέραιο τον τρόπο σκέψης και δράσης τους. Χωρίς να έχουν διδαχθεί από τα πεπραγμένα τους. Χωρίς να νοιάζονται για τίποτα."
Το Ανολοκλήρωτο Θεώρημα του Gödel και η Ανθρώπινη Ιδιαιτερότητα Του Παντελή Σαββίδη
...Με απασχόλησε αρκετά, δημοσιογραφικά, η προσπάθεια του ανθρώπου να κατασκευάσει τεχνητή νοημοσύνη, φτιάχνοντας ρομπότ και εκεί συντάχθηκα με την επιστημονική άποψη που λέει πως υπάρχει ένα αξεπέραστο όριο στο να αποκτήσουν τα ρομπότ ευφυία και συνείδηση.
Και αυτό χάρη στην πρωτοποριακή και αξεπέραστη, μέχρι σήμερα, εργασία του αυστριακού λογικολόγου Kούρτ Γκαίντελ ο οποίος διατύπωσε και το ομώνυμο θεώρημα της μη πληρότητας, ή το ανολοκλήρωτο, όπως επίσης αποκαλείται, θεώρημα, το οποίο θα μας απασχολήσει σήμερα.
Λέω συντάχθηκα με την επιστημονική άποψη, διότι όπως γνωρίζετε, σε τέτοια ζητήματα καλόν είναι να κρατά κανείς μικρό καλάθι. Το στοιχείο της αμφιβολίας είναι χαρακτηριστικό της επιστήμης. Χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσε να προχωρήσει.
Διαβάστε περισσότερα »
Και αυτό χάρη στην πρωτοποριακή και αξεπέραστη, μέχρι σήμερα, εργασία του αυστριακού λογικολόγου Kούρτ Γκαίντελ ο οποίος διατύπωσε και το ομώνυμο θεώρημα της μη πληρότητας, ή το ανολοκλήρωτο, όπως επίσης αποκαλείται, θεώρημα, το οποίο θα μας απασχολήσει σήμερα.
Λέω συντάχθηκα με την επιστημονική άποψη, διότι όπως γνωρίζετε, σε τέτοια ζητήματα καλόν είναι να κρατά κανείς μικρό καλάθι. Το στοιχείο της αμφιβολίας είναι χαρακτηριστικό της επιστήμης. Χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσε να προχωρήσει.
Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί τα σχολεία δεν μορφώνουν, ομιλία του δασκάλου της χρονιάς στις ΗΠΑ
Η κρίση στα σχολεία αντανακλά την ευρύτερη κοινωνική κρίση. Είναι προφανές ότι έχουμε χάσει την αίσθηση της ταυτότητας μας. Μαντρώνουμε τα παιδιά και τους ηλικιωμένους και τους βγάζουμε εκτός του κοινωνικού γίγνεσθαι. Κανείς δεν τους απευθύνει πλέον τον λόγο. Όμως χωρίς τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, μια κοινωνία δεν έχει ούτε παρελθόν αλλά ούτε και μέλλον. Μόνο ένα διαρκές παρόν.
Η κρίση στα σχολεία αντανακλά την ευρύτερη κοινωνική κρίση. Είναι προφανές ότι έχουμε χάσει την αίσθηση της ταυτότητας μας. Μαντρώνουμε τα παιδιά και τους ηλικιωμένους και τους βγάζουμε εκτός του κοινωνικού γίγνεσθαι. Κανείς δεν τους απευθύνει πλέον τον λόγο. Όμως χωρίς τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, μια κοινωνία δεν έχει ούτε παρελθόν αλλά ούτε και μέλλον. Μόνο ένα διαρκές παρόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσθέστε τα σχόλια σας: